АМЕРИКАНСКИОТ СТАЛИНИЗАМ

 

превод на Саша Папович, Охрид

(на македонско наречие)

 

 

 

Московскиот неделник „Завтра “ ја објави на почетокот на Септември потресната сторија на Американката Ингрид Цундел за судбината и прогоните на кои е изложен нејзиниот сопруг Ернст од страна на Американската и Канадската држава . Сторијата која повеќе потсетува на сталинистичките процеси од триесетите отколку на западните демократски општества сведочи за реалноста на Западот,бруталното кршење на елементарните човекови права и садистичките постапки кон кои демократското општество не е ништо помалку склоно отколку тоталитаристичкото . Ингрид Цундел живеела со својот сопруг во среќен брак се додека Американската држава не одлучила нивниот живот да го претвори во суров кошмар. Пронаоѓајќи формални трагикомични причини од тип на неважечка виза ,американската држава затвара човек кој никогаш порано не бил осудуван, ставајќи го во заедничка ќелија заедно со манијаци,наркомани и слични злосторници – рецидивисти ,преместувајќи го во четири максимално обезбедени казнени установи, во најтешки услови –спиејќи на бетон и во окови .

-Зар може ова да се случува во Америка, земјата на слободните и храбрите – се запраша очајно Цундел во своето обраќање до руската јавност.

      Можеби работата би станала појасна кога би знаеле дека се работи за политички некоректен истражувач на холокаустот ,кој е претворен во табу-тема ,еден вид на религија на западот или како што вели познатиот израелски публицист  Израел Шамир „ Холокаустот ,тоа не е еврејска религија ., тоа е пар екселанс религија за гојимите (неевреите ).“

Секако раните од втората светска војна се сеуште свежи во сеќавањата на многумина, но дали истражувањето за злосторствата од овој период и дава право на државата да ги апси и гони неистомислениците? Зар слободата на говорот, толку прославувана во американската политичка митологија не допушта токму заштита на спротивното мислење без оглед на тоа колку ние не се слагале со него ? Или сето ова е само виртуелна, митолошка Америка ,дел од сништата и идеалите на една Европа, која губејќи се себеси го створи својот декадентнен идеал-Америка.

Америка која е заснована на геноцидот на домородците, створена од страна на робовладетели кои и го донеле демократскиот устав, одржувајќи се во последниве два века исклучиво со употреба на сила. Америка која никогаш не го почитувала другото, поинакво  мислење, чија целокупна политичка култура се состои од сатанизирањето на противниците. Тоа е вистинската Америка. Како што пишуваше пред првото сатанизирање на Садам Хусеин во 1990 тогашниот колумнист на „Тајмс“ и долгогодишен член на многу Вашингтонски администрации Стро Талбот –Америка отсекогаш ги сатанизирала своите непријатели : „Во Првата Светска Војна го напаѓавме Кајзерот Бил како симбол на сето што е омразено во Германија. Американската претпоставка е дека останатите општества мора да бидат како нас. Ако не се како нас тоа мора да е поради некоја личност како Луцифер.“ Списокот на Американските Луцифери спрема Талбот е доста долг од Кастро и Гадафи до Садам Хусеин. Но Американската и Талботовата претпоставка дека општествата кои се различни од Американскот се водени од личности од тип на Луцифер не се однесува само на надворешните, туку и на внатрешните непријатели. Запрепастен бил Алексис Де Торквил како вистински Европјанин спознавајќи ја суптината на Америка која ја истребувала Индијанската популација: „со единствена леснотија, мирно, законито, филантропски, без проливање на крв и без кршење на ниту еден голем морален принцип во очите на светот.“. Покасно повторно мирно, законски и филантропски, овој пат поради наводната „комунистичка опасност “ во 1919 ќе биде интерниран и осуден на десет години претстедателскиот кандидат Еуген Дебс поради „пацифистички говор“, интерниран диригентот на Бостонскиот симфониски оркестар поради одбивање на ја изведе националната химна, да не зборуваме за пргоните на помалку значајни луѓе. Стаљинизмот, прогонот поради поинаков став и сето тоа во законита форма, заради одбрана на хуманоста, се наоѓа во самата суштина на Американската политичка култура. Од насилството над Индијанците,  преку прогонот на пацифистите и левичарите пред 80 години до актуелните прогони на ревизионистот и пацифистот Ернст Цундел единствена разлика е единствено во временскиот период. Истиот дух на насилство, длабоко вкоренет во американската култура, истиот дух на страв од разликите го покренува и анти европскиот мондијализам, кој во име на демократијата и човековите права ги брише природните разлики меѓу луѓето сведувајќи ги на просечни, безлични,  автоматизирани потрошувачи по вкусот на вистинските господари на Америка. Прогонот на Цундел ја отсликува сета лицемерност на ваквите американски залагања.

 

    Писмото до Путин:

    Сваѓајѓи ја суштината на западниот, демократски тоталитаризам, сопругата на Ернст Цундел,  Ингрид се обрати со писмо до рускиот претседател Владимир Путин, до лидерот на земјата која досега често пати беше на метата на западните борци за човекови права, запознавајќи го со новиот стаљинизам кој полека но сигурно се повампирува од другата страна на Атлантикот.

 

 

КРЕМЉ, ЗА ПУТИН

 

Почитуван Претседателе Путин,

 

Веројатно Вие не знаете за мојот сопруг Ернст Цундел – но стотини илјади луѓе во светот мошне добро го знаат неговото име. Ернст Цундел е човекот кој под силен притисок на моќното политичко лоби, испрати истражувачки тим од Канада во Аушвиц во 1988 за со помош на научни методи да испитаат дали загушувањето во гасни комори навистина се случило и откри дека такво нешто воопшто немало. Науката не лаже и научните откритија можат да бидат подвргнати на проверка. Неговите докази можат да останат или да бидат побиени во режимот на слободна размена на идеите. Мојот сопруг се залагаше за слободна и непристрасна сеопшта дискусија во надеж дека неговите откритија ќе бидат објавени. Канадското холокауст лоби никогаш не му прости на Ернст Цундел. Неодамна беше уапсен на територијата на САД, наводно затоа што го пропуштил разговорот со претставниците на службата за имиграција и натурализација. Без суд. Без сослушување. Без помош. Наместо тоа окови и лисици – и брутално затварање во четири затвори со максимално обезбедување прво во Америка, а потоа и во Канада. Лажни вести дека го прекорачил рокот на визата беа ширени преку медиумите. Не е точно. Беше оженет со американска државјанка и поседуваше документација дека има легална основа да се наоѓа во САД. Каква „казна“ за почетник ? Забранет влез во САД за 20 години!

Бруталниот третман на мојот сопруг од срана на официјалните органи на двете, барем по надежите на мнозина, најдемократски држави на светот навраќа спомени од најтемните денови од историјата на Советска Русија. Знам за што зборувам. Во 1941 година, кога имав само пет години го изгубив татко ми во слично апсење – и никогаш повеќе не го видов! Јас сум родена во Русија, Германка по потекло, автор на наградени романи меѓу кои е најпознат мојот ран роман „Скитници “ - фиктивна приказна за животот на мојата баба – менонитка, родена во Русија. Не така одамна напишав трилогија, опишувајќи седум генерации и сите важни општествени настани во задните две ужасно крвави столетија.

     Мојот народ мирно живееше во Украина од 1789, се додека не беше подвргнат на етничко чистење во политичките репресии 1938-1941 и само мал дел успеа да се спаси бегајќи заедно со Германската армија која се повлекуваше, прво во Германија, а потоа во 1948 во Јужна Америкa. Израснав во џунглите, практично неписмена и знаејќи малку за  политичката стварност и диктатурите кои ги променија и десеткуваа земјите како што се Русија и Германија. Како возрасна емигрирав во Канада, а оттаму во САД, постојано мислејќи на земјата на моето раѓање - Русија, како на место во длабочините на пеколот – се додека не разбрав за интелектуалното движење –ревизионизам.

     Мојот сопруг, кој моментално се наоѓа зад решетки,  познат е во светот како еден од иницијаторите на ревизионизмот. Ернст Цундел располага со темелно геополитичко разбирање на интересите који ја покренуваат борбата на брат протв брат, предизвикувајќи реки крв и солз за сметка на грст олигарси кои живеат на сметка на нашата беда.

    Денес знам дека и Русија беше ужасно жртвувана, како што беше и Германија. Русија страдаше, како што страдаше и Германија и како што ќе страда и Америка, освен ако Америка не се освести и не ги спознае денешните настани во светло на она што е до вчера правено со луѓето лојални на законот. Мислејќи на бруталното затварање на мојот сопруг еден од моите ревизионистички соработници од Русија не нарече Ернст и мене „Американски отпадници“ и ја изрази својата интелектуална солидарност. Ние одбиваме да веруваме во историски лаги. Ние одбиваме со дикатати да ни одредуваат кои се наши пријатели, а кои наши непријатели. Ние одбиваме да ја предадеме нашата слобода на говорот. Ние одбиваме да ја проголтаме произведената историја како што е „Холокаустот изведен со загушување во гасни комори“ – лага која  стана интелектуално давење на секоја западна земја. Ако нашите откритија се покажат „погрешни“ тогаш ајде да организираме цивилизирана дебата на респектибилен национален форум каде двете страни би можеле да ги понудат аргументите и евиденцијата – нека луѓето сами пресудат. Го читав неодамна есејот на рускиот генерал Антониј Волков под наслов: „Луѓе слушајте ги сигналите“. Овде го гледаме некогашниот непријател на Германија кој ја нуди раката на пријателство која би ги поравила политичките грешки на минатото и би го донела долгоочекуваното оздравување на Германија и Русија. Верувам дека постојат милиони Руси кои би се идентификувале со неговите зборови. Знам милиони Германци во целиот свет кои не би сакале ништо повеќе отколку да ги закопаат непријателствата од втората светска војна и повтрно да бидат препознатливи како Руски партнери, пријатели и луѓе кои го помагаат научниот развој. Америка исто така би добила од ваквото помирување. На Америка не и е потребна уште една војна.

 

Ние мораме да го пронајдеме пристапот едни кон други.

 

Ве молам да испратите порака на милионите, како Германци и Руси, така и на милионите во Америка и Канада, дека ние сме роднини, а не непријатели. Рускиот лидер исполнет со храброст и визионерство би можел да му објави на Западот дека денешна Русија најпосле стана самостална, живеејќи на демократските принципи и забранувајќи цензура.

   Постои начин да се посрамотат кратковидите западни бирократи заради нивните репресивни закони и глобално да се освестат луѓето за вистинските игри на моќните кои се повеќе не туркаат кон амбисот. Едноставен, макар и симболичен гест, би пренел преку светот дека Русија, излегувајќи од децениите на репресија ги отфрлила диктаторските окови .

   Прогласете го Ернст Цундел за затвореник на совеста, киднапиран среде бел ден на територијата на САД од страна на неговите злосторнички непријатели, најпознатиот западен бунтовник и понудете му пасош и азил.

Искрено Ваша

Ингрид Цундел

Доктор на образование